به گزارش اداره کل روابط عمومی ؛ در این جلسه که با ریاست دکتر فرزاد فرقان  و حضور دکتر جهانگیری ؛ دکتر چنگیزی؛ دکتر علاقی؛ دکتر رهنما و سایر اعضای کمیسیون بصورت ویدئو کنفرانس برگزار شد؛ فهرست خدمات مجاز قابل درج در تابلوی پزشکان و دندانپزشکان عمومی و متخصص موضوع مواد ۴۰ الی ۴۳ “آئین نامه استانداردسازی تابلو، مهر، سرنسخه و کارت ویزیت مؤسسات پزشکی، مطب‌ها و دفاترکار شاغلان حرف پزشکی و وابسته” مورد بحث قرار گرفت که پس از بررسی عناوین مربوطه،مقررشد نظر مشورتی انجمن های علمی و تخصصی مرتبط اخذ شده و پس از تنظیم نهایی فهرست خدمات مجاز ،به شورای عالی ارائه شود.

همچنین در خصوص دو طرح و یک لایحه که طی دو سال گذشته در مجلس شورای اسلامی مورد بررسی قرار گرفته و در صورت تصویب هر یک از آنها، تاسیس مطب در ساختمانهای با کاربری مسکونی غیر ممکن خواهد شد و صرفا در ساختمانهای با کاربری تجاری امکان تاسیس مطب وجود خواهد داشت ، بحث و گفتگو انجام و مقرر شد پیشنهادات مربوط به موارد فوق توسط کمیسیون طرح ها ،لوایح و آئین نامه ها به شورای عالی نطام پزشکی ارائه شود.

دکتر جهانگیری معاون فنی و نظارت سازمان نیز گزارش جلسات متعدد برگزار شده در این زمینه از جمله جلسه با هیات دولت، شورایعالی استانها ، دفتر امور زیربنایی و دفتر امور پزشکی و سلامت مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی را به کمیسیون ارائه نمود. 

لازم به ذکر است کمیسیون بر اهمیت ماده واحده محل مطب پزشکان مصوب مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۶۶ و نیز اهمیت استمرار این قانون در راستای منافع سلامت آحاد مردم تاکید نمود و در این راستا مقرر شد موضوع در دستور کار اولین جلسه شورایعالی نظام پزشکی قرار گیرد.

سیامک سمیعی مدیر کل آزمایشگاه‌های مرجع وزارت بهداشت با اشاره به تعداد آزمایشگاه‌های فعال در زمینه‌ی کرونا، بیان کرد: بر اساس آمار مربوط به حدود ۱۰ روز پیش، به جز بیش از ۱۰۰ آزمایشگاه تشیص مولکولی از دانشگاه‌های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که در خدمت مراکز سرپایی و بستری کووید ۱۹ هستند، بیش از ۱۳۰ آزمایشگاه خصوصی و ۲۲ آزمایشگاه متعلق به سایر سازمان‌های دولتی برای انجام آزمایش تشخیص مولکولی کووید ۱۹ مجوز دیافت کرده‌اند.

وی ادامه داد: وزارت بهداشت از طریق سایت معاونت بهداشت آزمایشگاه‌های غیردولتی مجاز به انجام آزمایش مولکولی کووید ۱۹ را اطلاع رسانی می‌کند که بر حسب استان و حوزه نظارتی دانشگاهی، نام و مشخصات تماس آزمایشگاه‌های مجاز ذکر شده است، بنابراین از آنجا که آزمایشگاه‌های مجاز تحت نظارت و مهارت آزمایی دوره‌ای هستند، اگر هر گونه تغییری در وضعیت فعالیت و مجوز آنها اتفاق بیافتد، به همراه علت آن، در این فهرست منعکس می‌شود.

سمیعی افزود: گیرندگان خدمت هر گونه شکایتی از فعالیت این آزمایشگاه‌ها داشته باشند، می‌توانند به معاونت درمان دانشگاهی که آزمایشگاه تحت نظارت آن است اعلام کنند تا شکایت ثبت شده مورد رسیدگی قرار گیرد، ضمنا شاکیان می‌توانند از طریق شماره تلفن ۱۹۰ نیز شکایات خود را به اطلاع وزارت بهداشت برسانند و راهنمایی بگیرند.

مدیر کل آزمایشگاه‌های مرجع وزارت بهداشت با اشاره به موضوع افزایش تست‌های پی‌سی‌آر و تست‌های ۲۰ دقیقه‌ای، بیان کرد: افزایش ظرفیت آزمایشگاهی برای تشخیص بیماری‌ها، به ویژه تشخیص مولکولی بیماری‌های مختلف عفونی و خطرناک، یک راهبرد مهم در پشتیبانی از نظام سلامت و اقدامات آن برای تشخیص به موقع و صحیح است و به اپیدمی کووید ۱۹ محدود نمی‌شود، به همین علت وزارت بهداشت مصمم است تعداد آزمایشگاه‌ها و ظرفیت کمّی و کیفی پاسخگویی آنها را در مرحله اول در سطح استان افزایش دهد.

وی ادامه داد: انجام این اقدام به گنجینه‌ی انسانی با دانش و مهارت کافی، تجهیزات پیچیده و پیشرفته، منابع مالی کافی، زنجیره تامین مستمر و سایر منابع احتیاج دارد.

سمیعی افزود: آزمایش‌های تشخیص سریع آنتی ژن که برای تشخیص کووید ۱۹ توسط سازمان جهانی بهداشت توصیه و معرفی شده است، قصد داریم از آن در مراکز مراقبتی برای کمک به تشخیص بیماران علامت‌دار استفاده کنیم، البته آنها کاربرد معین و محدودی دارند که به شیوع بیماری در سطح جامعه مرتبط است، استفاده از این کیت‌ها به دلیل اینکه نیاز به منابع و شرایطی که ذکر شد، ندارند و در محلی که فرد برای گرفتن مراقبت به آن مراجعه می‌کند، قابل انجام بوده و سریع هم هستند و در شرایطی مثل حال حاضر برتری عملیاتی بر خدمات آزمایشگاهی تشخیص مولکولی دارند.

وی گفت: با اینکه حسایست آنها کمتر از آزمایش تشخیص مولکولی است، اما در حال حاضر برای منظور ما به کار می‌آیند و اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرند، بخش مهمی از مشکلات را حل می‌کنند. کاربرد روش‌های مختلف آزمایشگاهی ممکن است، به شرایط اپیدمیولوژیک و مرحله‌ای که از نقطه نظر نحوه‌ی سرایت و گسترش بیماری در آن هستیم وابسته باشد، در صورتی که موفق شویم از مرحله انتقال وسیع بیماری در سطح جامعه، به مرحله‌ای که انتقال بیماری در آن محدودتر و بصورت الگوی انتقال خوشه‌ای است وارد شویم، کاربرد آزمایش‌های تشخیص مولکولی بیشتر می‌شود.

سمیعی در مورد شرایط و امکانات آزمایشگاهی، افزود: از مهمترین چالش‌های ما در شرایط فعلی، تامین گنجینه انسانی متخصص و با تجربه و تامین تجهیزات دستگاهی پیشرفته است، این چالش‌ها منحصر به کشور ما نمی‌شود، کشور ما در طراحی و ساخت کیت‌های تشخیصی مورد نیاز آزمایشگاه‌ها وضعیت مطلوبی دارد، اما از نقطه نظر تجربه و توانایی مهندسی برای ساخت تجهیزات دستگاهی پیشرفته هنوز نیاز به پیشرفت داریم، تحریم‌ها دسترسی ما را به تجهیزات دستگاهی مورد نیاز برای توسعه آزمایشگاه‌هایمان، افزایش ظرفیت آنها و نیز جایگزینی دستگاه‌های فرسوده و مستهلک محدود کرده و به همین دلیل سرعت‌مان در توسعه خدمات آزمایشگاهی را محدود کرده است.

سمیعی در پاسخ به این سوال که میزان انجام تست‌های پی‌سی‌آر در مناطق مختلف شهر تهران با توجه به شرایط اقتصادی مختلف آیا تفاوت دارد؟ گفت: آزمایشگاه‌هایی که برای انجام آزمایش تشخیص مولکولی کووید ۱۹ مجوز دارند، در سطح شهر پراکنده هستند و مردم برای انجام آزمایش تشخیص مولکولی و حتی سایر آزمایش‌های تشخیصی، خودشان آنها را انتخاب و به آن مراجعه می‌کنند، به همین علت نمی‌توان به سادگی بین تعداد آزمایش انجام شده در یک آزمایشگاه و وضعیت اقتصادی منطقه‌ای که آزمایشگاه در آن قرار دارد، ارتباطی برقرار کرد.

وی با توجه به ممنوعیت جا به جایی مسافران بدون تست پی‌سی‌آر، در رابطه با چگونگی هماهنگی بخش‌های مربوطه با آزمایشگاه‌ها، افزود: ایده اصلی این است که از نتایج آزمایش‌های تشخیص مولکولی که موجود و در دسترس است، در جابجایی مسافران و برخی فعالیت‌های دیگر استفاده شود و الزام به انجام آزمایش قبل از جابجایی یا سفر موارد محدودی دارد، که براساس دستور صریح وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، فقط آزمایشگاه‌هایی که صلاحیت آنها برای انجام آزمایش تشخیص مولکولی به تائید رسیده، مجاز به پذیرش و ارائه این خدمت هستند و این آزمایشگاه‌ها باید اطلاعات و نتایج آزمایشگاهی همه گیرندگان خدمت را در سامانه پرونده الکترونیک سطح یک وارد کنند.

سمیعی ادامه داد: از آنجا که وزارت بهداشت و سایر دستگاه‌های اجرایی بر اساس این داده‌ها، اطلاعات تصمیم‌گیری و اقدام می‌کنند، پنهان کاری و کوتاهی در انجام این وظیفه از طرف آزمایشگاه، نه تنها به لغو مجوز بلکه به برخورد قانونی منجر خواهد شد و مدیریت‌های امور آزمایشگاهی و معاونت‌های درمان دانشگاه‌ها موظف به پایش و نظارت این موضوع، کشف و رفع موانع آن و اطمینان دادن در خصوص حسن انجام

به گزارش اداره کل روابط عمومی ؛ دکتر محمد رضا ظفرقندی رئیس کل سازمان نظام پزشکی در نامه ای خطاب به وزیر کشور و رئیس پلیس ناجا با اشاره به این که عدم ثبت تخلف توسط دوربین های کنترل تردد عموما شامل کارکنان بخش دولتی بوده و همه کادر درمان را شامل نمی شود؛ بیان کرد: خواهشمند است دستور فرمائید تدبیر لازم جهت شمول تمامی کارکنان حوزه بهداشت و درمان مورد توجه قرار گیرد.

گفتنی است به محص حصول نتیجه مراتب از طریق سایت سازمان نظام پزشکی ؛ کانال تگرامی و اینستاگرام به اعضای محترم اطلاع رسانی خواهد شد.

آدرس وبسایت نظام پزشکی :www.irimc.org

کانال تلگرام نظام پزشکی : IRIMCCHANNEL@

اینستاگرام نظام پزشکی : IRIMC.IR@

اقدام به خودکشی و آسیب به خود در کودکان و نوجوانان تمام جوامع و کشورها، به‏ ویژه در میان نوجوانان دیده می‏شود. ممکن است این رفتار در موقعیت‏های بحرانی (مانند همه ‏گیری کرونا) وافزایش فشارهای روانی، اجتماعی و اقتصادی ناشی از آن افزایش یابد. 
نظام‏های بهداشتی و درمانی در بسیاری از کشورها راهبردهایی برای پیشگیری از خودکشی اتخاذ کرده‏اند. یکی از این راهبردهای اولیه در این زمینه، کاربرد آموزش همگانی در مورد شناخت عوامل خطر، روش‏های پیشگیری، شناسایی کودکان و نوجوانان در معرض خطر و شیوه‏های کمک گرفتن از مراکز تخصصی است.

الف) عوامل خطر
خودکشی برآیند تأثیر عوامل مختلف زیستی، روان‏شناختی و اجتماعی است و معمولاً به یک دلیل خاص اتفاق نمی‏افتد. بنابراین ضروری است عواملی که برخی نوجوانان را در خطر اقدام به خودکشی قرار می‏دهند بشناسیم و برای کاهش آن اقدام کنیم.
بسیاری از نوجوانانی که دست به خودکشی می‏زنند به یک بیماری روانپزشکی زمینه‏ای مانند افسردگی مبتلا هستند و به همین دلیلبرای کنار آمدن و سازگاری با تنش‏هایی که دردوران بلوغ رایج است، توانایی کمتری دارند، مانند طرد شدن از سوی هم‏سالان و دیگر افراد مهم زندگی، شکست (ناکامی تحصیلی و … )، جدایی والدین، آشفتگی و مشکلات خانوادگی (درگیری، خشونت) و مشکلات شدید اقتصادی. ممکن است کودکان یا نوجوانان به این نتیجه برسند که وضعیت خیلی بد است، نمی‏توان اوضاع را تغییر داد و هیچ راهی وجود ندارد. بنابراین، در واکنش به مشکلاتی که پیش رودارند ممکن است دست به خودکشی بزنند. در مواردی نیز اقدام به خودکشی به‏صورت کاملاً ناگهانی و تکانشی و به‏ دنبال انباشته شدن از خشم یا ناراحتی و درماندگی شدید صورت می‏گیرد.

عواملی که خطر اقدام به خودکشی را در نوجوانان افزایش می‏دهند عبارتند از:
۱-    ابتلا به یک اختلال روانپزشکی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی
۲-    اختلاف یا قطع ارتباط با دوستان صمیمی (درگیری، تنش، طرد شدن از سوی هم‏سالان، شکست‏ها و فقدان‏های عاطفی)
۳-    درگیری، تنش و خشونت شدید در محیط خانواده(مشکلات جدی خانوادگی، محرومیت از محیط گرم عاطفی، روش‏های تربیتی و فرزندپروری همراه با خشونت و آشفتگی)
۴-    مورد آزار جسمی، جنسی، قلدری یا تهاجم واقع شدن
۵-    مصرف الکل و مواد
۶-    مشکلات طبی یا جسمی شدید و طولانی
۷-    مواجهه با خودکشی اعضای خانواده، دوستان یا اخبار و صحنه‏های خودکشی در رسانه ‏ها و فضای مجازی
۸-    داشتن سابقه اقدام به خودکشی قبلی، سابقه خانوادگی اختلال خلقی یا خودکشی
۹-    برخوردار نبودن از حمایت خانواده و اجتماع
ب) نشانه‏ های هشدار دهنده
توجه به نشانه‏های هشداردهنده کمک می‏کند تا والدین بتوانند به‏موقع مانع از انجام اقدامات خطرناک توسط کودک یا نوجوان شوند. برخی از مهم‏ترین این نشانه‏ ها عبارتند از:
۱-    اشتغال ذهنی با مردن،جستجوی اخبار و روش‌های خودکشی در اینترنت
۲-    گفتگو یا نوشتن در مورد خودکشی که می‌تواند مستقیمیا غیرمستقیم به این موضوع اشاره داشته باشد.(ممکن است بگوید«نمی‏خواهم زنده باشم» و یا«نمی‏خواهم برای شما دردسر باشم» و یا حتی به شکل شوخی و طنز مطرح کند«چقدر خوب است که آدم خودش را بکشد و از این زندگی راحت بشود…)
۳-    بازی با وسایل و اسباب بازی یا دوستان با ماجرا و محتوای مربوط به مرگ و خودکشی در کودکان خردسال‏تر
۴-    تمایل به انزوا و کناره‌گیری از روابط اجتماعی
۵-    بی‌ثباتی، نوسان خلق و ناپایداری هیجانی(حالت‏های متنوع از غمگینی، پرخاشگری و یاافزایش انرژی و سرخوشی ظرف چند ساعت یا در طول روز یا هفته)
۶-    افزایش مصرف مواد و الکل
۷-    احساس ناامیدی، درماندگی یا رسیدن به بن‏بست در مورد یک واقعه یا موقعیت
۸-    تغییر روال‏های معمول زندگی مثل خواب و خوراک و یا تغییر ناگهانی الگوی رفتاری یا وضعیت خلقی (از حالت غمگینی و ناراحتی به احساس راحتی و شادی) در نوجوانی که به شدت تحت فشار بوده است. به‏نظر می‏رسد تصمیم خود را برای خودکشی گرفته و دیگر مشکلات برایش اهمیتی ندارد.
۹-    سابقه اقدامات پرخطر یا آسیب زدن به خود
۱۰-    دسترسی به سلاح گرم
۱۱-    بخشیدن وسایل خود به دیگران بدون وجود دلایل منطقی

ج) کارهایی که والدین باید انجام دهند
با مشاهده نشانه‏ های هشدار دهنده در کودک یا نوجوان، اقدامات فوری زیر را انجام دهید:
۱-    با خطوط تماس ۱۴۸۰ صدای مشاور، ۱۲۳ اورژانس اجتماعی، اورژانس مراکز روانپزشکی یا روانپزشک فرزندتان تماس بگیرید.
۲-    او را تنها نگذارید، وسایل خطرناک، دارو و مواد سمی را از دسترس او خارج کنید.
۳-    اگر متوجه شدید که نوجوان شما با مرگ و خودکشی اشتغال ذهنی دارد، بلافاصله با او صحبت کنید. از او در مورد اینکه آیا احساس غمگینی و ناامیدی دارد و یا به مردن و خودکشی فکر می‏کند سئوال کنید. از به‏کار بردن کلمه «خودکشی» نترسید. مطمئن باشید که صحبت دربارۀ خودکشی خطر آن را افزایش نمی‏دهد.
۴-    از نوجوان بخواهید راجع به احساساتش صحبت کند، به او گوش دهید وبرای مشکلات و نگرانی‏هایش اهمیت قائل شوید. نگوئید:«این مشکلات که جای نگرانی ندارد، تو بی‏خودی نگرانی …». در عوض به او اطمینان دهید که دوستش دارید و برایتان خیلی اهمیت دارد. به او یادآور شوید که برای حل مشکلات می‏تواند روی کمک شما حساب کند.
۵-    به عنوان مثال می‌توانید بگوئید: «می‌فهمم که الان چه حالی داری… غمگینی و از همه چیز عصبانی هستی… ولی من و بابا کنارت هستیم… ما دوستت داریم و کمکت می‏کنیم تا حس بهتری داشته باشی …»
۶-    دنبال کمک‌های تخصصی پزشکی باشید. نوجوانانی که افکار خودکشی دارند باید توسط روانپزشک حاذق معاینه و ارزیابی شوند.
د) سایر اقداماتی که والدین می‏توانند برای جلوگیری از خودکشی نوجوان انجام دهند.
۱- صبر نکنید تا او نزد شما بیاید و ناراحتی‏ اش را مطرح کند. اگر فرزندتان غمگین یا مضطرب است، از او دربارۀ مشکل سئوال و اعلام کنید که آماده کمک به او هستید.
۲- توجه!! بسیاری از نوجوانانی که افکار خودکشی دارند ممکن است نشانه‏های هشدار دهنده را پیشاپیش بروز دهند. به این نشانه‏ ها، سخنان و رفتارها توجه کنید و از کنار آن‏ها بی ‏تفاوت عبور نکنید.(برای مثال تهدید به خودکشی را نمایشی در نظر نگیرید، از به‏ کاربردن جملات تحریک کننده مثل «اگر راست می‏گی، برو خودت را بکش!» از طرد کردن فرزندتان اجتناب کنید برای مثال نگویید:«چه بهتر که بمیری! تازه همگی از دستت راحت می‏شیم»
۳- گوشه‌گیری را تشویق نکنید. نوجوان را تشویق کنید با دوستان و افراد حمایتگر خانواده در ارتباط باشد ولی برای این کار او را تحت فشار قرار ندهید.
۴- بک زندگی سالم را تشویق کنید. کمک کنید تا بتواند به‏اندازه کافی بخوابد، ورزش کند و غذای سالم بخورد.
۵- از برنامه درمانی حمایت کنید. اگر فرزندتان به‏دلیل افکار خودکشی و مشکلات روانپزشکی تحت درمان است به او یادآور شوید که زمان لازم است تا حال او بهتر شود. به او کمک کنید که توصیه‏های پزشکی را پیگیری کند. هم‏چنین کمک کنید تا در فعالیت‏هایی شرکت کند که باعث می‏شوند دوباره به توانمندی هایش اطمینان پیدا کند.
۶- او را سرزنش نکنید. از سرزنش و تحقیرفرزندتان به‏خاطر نشانه‏ ها و اختلالات روانپزشکی، مصرف دارو یا فکرهایی که دارد اجتناب کنید.(یکسره نگویید:«مثل اینکه امروز دوباره قرصت را نخوردی، باز هم از این حرف‏ها می‏زنی…)

هـ) برخورد با نوجوانی که اخیراً اقدام به خودکشی داشته است
در مواردی که نوجوان اخیرا اقدام به خودکشی داشته و نجات یافته است، اقدامات زیر را انجام دهید:
۱-    انکار، سکوت و یا نپرداختن به موضوع کمکی به او نمیکند. با او در مورد این موضوع و مشکلاتش صحبت کنید.
۲-    با فرزندتان همدلی کنید، به حرف‌هایش گوش دهید، نگرانی خود را از اتفاقی که افتاده ابراز کنید. به او یادآوری کنید که برایتان دوست داشتنی و ارزشمند است و تأکید کنید که آماده کمک به او هستید.
۳-    در برخورد با رفتار خودکشی نوجوان نگاه تنبیه‏ گرانه نداشته باشید. وقتی می‏خواهید او را نصیحت کنید، مشکلات و احساساتش را در نظر بگیرید.
۴-    بعد از طی شدن مرحله حاد، در مورد افکار خودکشی و احتمال اقدام بعدی از او سئوال کنید. یادتان باشد که در این خصوص او را با سئوالات خود بمباران نکنید و تحت فشار قرار ندهید.
۵-    اشاره‏ ها یا تهدیدهای نوجوان به مرگ یا خودکشی مجدد را جدی بگیرید. ولی در عین حال در مقابل تهدیدها کنترل خود را از دست ندهید و مراقب باشید تا این تهدیدها به روشی برای معاف شدن از رعایت قوانین، رسیدن به خواستهها و مجوزی برای انجام اقدامات پرخطر دیگر تبدیل نشود. در صورت مواجهه با این شرایط از متخصصین سلامت روان مشورت بگیرید.
۶-    نوجوان را برای صحبت در مورد مشکلاتی که آزارش می‏دهد تشویق کنید و برای کمک به حل این مشکلات آماده باشید.
۷-    نوجوان را تشویق کنید در صورت نیاز از دوستان و افراد مورد اعتماد فامیل برای حل مشکل کمک بگیرد.
۸-    مراقب باشید!! یک بار اقدام به خودکشی، احتمال اقدام مجدد را افزایش می‌دهد! نظارت خود را روی رفتار و گفتار فرزندتان افزایش دهید و وسایل خطرناک را از دسترس وی خارج کنید.
۹-    از متخصصین روانپزشکی کمک و مشورت بگیرید.
۱۰-    برای درمان مشکلات روانپزشکی زمینه‏ای از جمله افسردگی و مشکلات خلقی اقدام کنید.
به یاد داشته باشید که خودکشی قابل پیشگیری است. 
اگر بنابر شواهد موجود نگران فرزندتان هستید، حتماً با او صحبت کنید و برای کمک به او از روش‏ هایی که در بالا پیشنهاد شد بهره بگیرید.

کمیته روانپزشکی اجتماعی – انجمن روانپزشکی کودک و نوجوان ایران